ΕΝΑΡΞΗ ΚΑΙ ΣΤΟΧΟΙ ΘΕΡΑΠΕΙΑΣ ΣΕ ΑΡΤΗΡΙΑΚΗ ΥΠΕΡΤΑΣΗ (ΑΥ)

Οι πρόσφατες κατευθυντήριες οδηγίες της Ε.Κ.Ε. σχετικά με την έναρξη αντιυπερτασικής αγωγής βασίζονται στο κλινικό στάδιο στο οποίο βρίσκεται ο ασθενής. Έτσι :

1. Σε εξεταζόμενους με υψηλή – φυσιολογική Α.Π. σε αντίθεση με τις προηγούμενες οδηγίες του 2007 δεν συστήνεται έναρξη αντιυπερτασικής αγωγής ( ΙΙΙ Α ) διότι τα στοιχεία των οδηγιών του 2007 προέρχονται από μικρές ομάδες και από υποαναλύσεις.
2. Σε ασθενείς με μεμονωμένη υπέρταση ιατρείου ( υπέρταση της λευκής μπλούζας: η ΑΠ στο ιατρείο είναι υψηλότερη της ΑΠ εκτός ιατρείου σε υπερτασικούς χωρίς θεραπεία) η έναρξη αγωγής μπορεί να αποτελέσει μια επιλογή ( IIbC). Όταν η υπέρταση λευκής μπλούζας συνοδεύεται με άλλους παράγοντες κινδύνου όπως το δυσμεταβολικό προφίλ, η βλάβη ΟΣ ή η παρουσία φυσιολογικής ΑΠ στο σπίτι με υψηλή ΑΠ 24ωρου ή το αντίστροφο.
3. Σε εξεταζόμενους με συγκαλυμμένη υπέρταση ( φυσιολογική ΑΠ στο ιατρείο και υψηλή εκτός ιατρείου) συνιστάται η έναρξη αγωγής ( IIaC) ή αν όχι η στενή παρακολούθηση του ασθενούς διότι συχνά συνοδεύεται με βλάβη σε όργανα στόχους.
4. Σε ασθενείς με ΑΥ σταδίου Ι και χαμηλό – μέτριο καρδιαγγειακό κίνδυνο όταν η ΑΠ είναι εντός αυτού του εύρους σε αρκετές επισκέψεις ή αυξημένη βάση της 24ωρης καταγραφής και παραμένει σε αυτά τα επίπεδα παρά τις υγειινοδιαιτητικές αλλαγές, συνιστάται η έναρξη αγωγής ( IIaB).
5. Σε ασθενείς με ΑΥ ( ακόμα και σταδίου Ι) με υψηλό συνολικό καρδιαγγειακό κίνδυνο λόγω ΒΟΣ, ΣΔ, ΚΑΝ ή ΧΝΝ συνιστάται η έναρξη αγωγής ( ΙΒ)
6. Σε ασθενείς με ΑΥ σταδίου 2 και 3 και οποιοδήποτε επίπεδο καρδιαγγειακού κινδύνου, η αγωγή θα πρέπει να ξεκινά άμεσα συγχρόνως με τις υγειινοδιαιτητικές αλλαγές ή μερικές εβδομάδες μετά.( ΙΑ)
7. Στους ηλικιωμένους όταν η ΣΑΠ είναι ≥ 60 mmHg θα πρέπει να ξεκινήσουν αγωγή ( ΙΑ).
8. Στους ηλικιωμένους με ΣΑΠ 140 – 159 mmHg θα μπορούσε να εξεταστεί η έναρξη αγωγής, υπό την προϋπόθεση ότι η θεραπεία είναι καλά ανεκτή(ΙΙbC)
9. Σε νεαρά άτομα με μεμονωμένη αύξηση της βραχιονίου ΣΑΠ δεν συνιστάται έναρξη αγωγής ( ΙΙΙ 1) ελλείψει αποδεικτικών στοιχείων αλλά στενή παρακολούθηση.

Οι συστάσεις για τους στόχους της ΑΠ έχουν ως εξής :

1. Στον γενικό πληθυσμό συστήνεται ΣΑΠ ˂ 140 mmHg:

• Σε ασθενείς με χαμηλό – μέτριο κίνδυνο ( ΙΒ)
• Σε ασθενείς με Σ.Δ. ( ΙΑ)
• Σε ασθενείς με προηγούμενο ΑΕΕ ή ΠΙΕ ( ΙΙαΒ)
• Σε ασθενείς με προηγούμενη ΣΝ ( ΙΙαΒ)
• Σε ασθενείς με ΧΝΝ διαβητική ή μη ( ΙΙαΒ)

2. Σε ηλικιωμένους ασθενείς ( ˂ 80 ετών) με ΣΑΠ ≥ 160 mmHg προτείνεται μείωση της ΣΑΠ σε τιμές 140 – 150 mmHg ( ΙΑ)
3. Σε ηλικιωμένους ασθενείς ( ˃ 80 ετών) με ΣΑΠ ≥ 160 mmHg συστήνεται μείωση της ΣΑΠ σε τιμές 140 – 150 mmHg υπό την προυπόθεση ότι είναι σε καλή σωματική και διανοητική κατάσταση ( ΙΒ)
4. Σε ηλικιωμένους ασθενείς ( ˂ 80 ετών) σε καλή φυσική κατάσταση τιμές ΣΑΠ ˂ 140 mmHg μπορούν να συσταθούν ενώ στους εύθραυστους ηλικιωμένους ο στόχος της ΣΑΠ θα πρέπει να εξατομικεύεται ( ΙΙbC)
5. Σε όλους τους υπερτασικούς συνιστάται στόχος ΔΑΠ ˂ 90 mmHg ενώ σε ασθενείς με ΣΔ συστήνεται ΔΑΠ ˂ 85 mmHg. ΔΑΠ μεταξύ 80 -85 mmHg είναι ασφαλής και καλά ανεκτή ( ΙΑ)

Στους ηλικιωμένους προσοχή:

1. Ακροαστικό χάσμα ( ψευδουπέρταση)
2. Ορθοστατική υπόταση ( μέτρηση καθιστός και όρθιος μετά από 3 min)
3. Εκτίμηση νεφρικής – υπατικής λειτουργίας και συνοσηρότητες

Έχει παρατηρηθεί ότι η θεραπεία μειώνει τα ΑΕΕ αλλά αυξάνει τη θνητότητα λόγω πιθανών ηλεκτρολυτικών διαταραχών από διουρητικά ( ↓ Κ) και ορθοστατική υπόταση. Επίσης η μέτρηση ΑΠ 4 ώρες μετά από το γεύμα για αποφυγή μεταγευματικής  υπότασης. Προτιμώνται : διουρητικά, CCA ( όπως και σε μαύρη φυλή).

Author Info

Τσιαντής Νικ. Ιωάννης