ΠΟΥ ΣΤΗΡΙΖΕΤΑΙ Η ΔΙΑΓΝΩΣΗ ΤΗΣ ΑΡΤΗΡΙΑΚΗΣ ΥΠΕΡΤΑΣΗΣ (ΑΥ) ΚΑΙ ΠΟΙΕΣ ΕΞΕΤΑΣΕΙΣ ΕΙΝΑΙ ΑΠΑΡΑΙΤΗΤΕΣ

Η αρτηριακή υπέρταση παραμένει ένας από τους σημαντικότερους παράγοντες καρδιαγγειακού κινδύνου ( συναντάται στην πλειονότητα των ασθενών με έμφραγμα μυοκαρδίου, αγγειακό εγκεφαλικό επεισόδιο, καρδιακή ανεπάρκεια και χρόνια νεφρική ανεπάρκεια ).

Ως εκ τούτου η σωστή διαγνωστική προσέγγιση έχει καθοριστική σημασία για την πορεία και πρόγνωση του υπερτασικού ασθενούς.

Η σωστή διαγνωστική προσέγγιση περιλαμβάνει :

Α) Σωστή μέτρηση και διάγνωση της αρτηριακής πίεσης (ΑΠ)

Β) Λεπτομερής ιστορικό

Γ) Σχολαστική κλινική εξέταση

Δ) Βασικό εργαστηριακό έλεγχο και περαιτέρω έλεγχο

Αναλυτικά λοιπόν :

Α) Σωστή μέτρηση της ΑΠ  και διάγνωση της ΑΥ

Οι κατευθυντήριες  οδηγίες υποστηρίζουν ότι πρώτη και βασική επιλογή για τον έλεγχο και διάγνωση της ΑΥ αποτελεί η μέτρηση στο ιατρείο (ένδειξη οδηγιών  ΙΒ) και 2 μετρήσεις σε κάθε επίσκεψη για δύο διαφορετικές επισκέψεις ( ένδειξη οδηγιών IC).

Με βάση την ΑΠ στο ιατρείο,  η ΑΥ ορίζεται ως ΑΠ ιατρείου ˃ 140 – 90 mmHg.

Υψηλότερη διαγνωστική αξία από τη μέτρηση της ΑΠ στο ιατρείο έχει η 24ωρη καταγραφή όπου τα όρια για τη διάγνωση ΑΥ είναι ≥ 130/80 mmHg ( Holter).

Τέλος σε περιπτώσεις υποψίας ότι ο ασθενείς δεν συμμορφώνεται στη θεραπεία καθώς και στην περίπτωση της υπέρτασης της λευκής μπλούζας και της συγκαλυμμένης υπέρτασης συνιστάται η μέτρηση της ΑΠ εκτός ιατρείου. Αυτή η μέθοδος διακρίνεται :

1. Στην ΑΒΡΜ ( περιπατητική 24ωρου) όπου τα όρια για τη διάγνωση της ΑΥ είναι για το πρωί ≥ 135/85 mmHg και για το βράδυ ≥ 120/70 mmHg.
2. Στην ΗΒΡΜ (μετρήσεις στο σπίτι) όπου τα όρια είναι ≥ 135/85mmHg.

Οι μετρήσεις στο σπίτι έχουν καλύτερη προγνωστική αξία για τις βλάβες οργάνων στόχων, τη νοσηρότητα και τη θνησιμότητα σε σχέση με τις μετρήσεις στο ιατρείο.

Β) Λεπτομερές ιστορικό:

Το ιστορικό πρέπει να  περιλαμβάνει:

• Έναρξη ΑΥ
• Ιστορικό ΑΥ στην εγκυμοσύνη
• Κάπνισμα
• Δυσλιπιδαιμία
• Σωματικό βάρος – Παχυσαρκία
• Διαιτητικές συνήθειες
• Άσκηση
• Οικογενειακό ιστορικό ( ΑΥ, Σακχαρώδης διαβήτης, Δυσλιπιδαιμία, κάπνισμα, Στεφανιαία νόσος)

Γ) Κλινική εξέταση:

i) Ελέγχουμε πιθανά σημεία από όργανα στόχους:

• Εγκέφαλος: ελλείμματα αισθητικότητας
• Αμφιβληστροειδής: ανωμαλίες
• Καρδιά: έλεγχο καρδιακής συχνότητας, επιπρόσθετους τόνους S₃ ή S₄ , φυσήματα, αρρυθμίες
• Περιφερικό οίδημα
• Περιφερικές αρτηρίες: απουσία ή μείωση σφύξεων
• Καρωτιδικές αρτηρίες: συστολικά φυσήματα

ii) Δεν παραβλέπουμε την επίπτωση της παχυσαρκίας: Υπολογίζουμε το  δείκτης μάζας σώματος (ΒΜΙ)

iii) Μετράμε την περίμετρος μέσης :  Οι φυσιολογικές τιμές είναι ˂ 102 cm για άντρες και ˂ 80 cm για γυναίκες

iv)Διερευνούμε για  σημεία δευτεροπαθούς υπέρτασης

Δ) Εργαστηριακός έλεγχος:

Ο βασικός εργαστηριακός έλεγχος πρέπει να περιλαμβάνει:

• Αιμοσφαιρίνη ή και αιματοκρίτης
• Γλυκόζη νηστείας
• Ολική χοληστερόλη, LDL, HDL, τριγλυκερίδια
• Ηλεκτρολύτες και ουρικό οξύ
• Κρεατινίνη ( GFR)
• Ανάλυση ούρων: ανίχνευση για μικροαλβουμινουρία
• ΗΚΓ 12 απαγωγών

Επιπλέον εξετάσεις:

• HbA₁C αν η γλυκόζη νηστείας είναι ˃ 102 mg/dl
• Ποσοτικός προσδιορισμός πρωτεινουρίας και Κ, Να ούρων
• Ηχοκαρδιογράφημα
• Holter ρυθμού σε περίπτωση αρρυθμιών
• Έλεγχος καρωτίδων ( ΙΜΤ ˃ 0,9 mm – μέτρηση πάχους μέσω, έξω χιτώνα)
• Έλεγχος περιφερικών αγγείων
• Pulse wave velocity (˃ 10 m/sec – μέτρηση ταχύτητας μετάδοσης καρωτιδομηριαίου σφυγμού)
• Ankle – brachial index (˂ 0,9 ο λόγος συστολικών πιέσεων κνήμης/βραχιονίου)
• Έλεγχος οφθαλμών

Author Info

Τσιαντής Νικ. Ιωάννης