Η θνησιμότητα από καρδιοπάθεια μειώνεται μετά την τοποθέτηση stent

Επιζώντες από καρδιακή προσβολή που υποβάλλονται σε κατάλληλη αγωγή για τον καθαρισμό των βουλωμένων αρτηριών και τις κρατούν ανοιχτές έχουν χαμηλότερο μακροπρόθεσμο κίνδυνο θνησιμότητας από καρδιοπάθεια, ανακάλυψε νέα έρευνα.

Ωστόσο, αντιμετωπίζουν ακόμα αυξημένο κίνδυνο θανάτου από μη καρδιακά αίτια, όπως καρκίνο και αναπνευστικά προβλήματα.

Η έρευνα πραγματοποιήθηκε σε 2.800 ασθενείς με καρδιοπάθεια στη Δανία. Οι συμμετέχοντες αντιμετωπίστηκαν γρήγορα με αγγειοπλαστική για τον καθαρισμό των αρτηριών και stents για να διατηρηθούν ανοιχτές οι αρτηρίες και στη συνέχεια παρακολουθήθηκαν για σχεδόν 5 χρόνια.

Tο ποσοστό θνησιμότητας λόγω καρδιακών προβλημάτων στους ασθενείς ήταν υψηλό τον πρώτο μήνα μετά την αγωγή αλλά στη συνέχεια μειώθηκε σε λιγότερο από 1,5% το χρόνο, ανακάλυψε η έρευνα.
Μετά τον πρώτο μήνα σχεδόν το 65% των θανάτων στους ασθενείς οφειλόταν σε μη καρδιακά αίτια, όπως καρκίνο και πνευμονικές παθήσεις.

Ο ερευνητής Dr. Frants Pedersen, του University of Copenhagen, δήλωσε ότι το πολύ χαμηλό μακροπρόθεσμο ποσοστό καρδιακής θνησιμότητας θα μπορούσε να εξηγηθεί σε κάποια έκταση από προγράμματα δευτερεύουσας πρόληψης. Πρόσθεσε πως ο θάνατος που δεν σχετίζεται με τα καρδιαγγειακά και επηρεάζεται από την καρδιαγγειακή νόσο χρειάζεται νέα έρευνα. Τα ευρήματα ενθαρρύνουν τη συνεχή κατέυθυνση των πηγών στην πρόληψη και ιδιαίτερα στην αγωγή ασθενών που βρίσκονται στην αρχική φάση της καρδιακής προσβολής.

Πρόσθεσε ότι το πολύ χαμηλό μακροπρόθεσμο ποσοστό θνησιμότητας από καρδιακά αίτια θα μπορούσε να εξηγηθεί μερικώς από προγράμματα δευτερογενούς πρόληψης.

Ο Pederson πρόσθεσε ότι οι επαγγελματίες υγείας δεν θα πρέπει να κοιτούν μόνο παράγοντες που θέτουν σε κίνδυνο τον ασθενή για καρδιακή προσβολή αλλά να εργάζονται για να εμποδίζουν μη καρδιακές νόσους, εκτός από την δευτερογενή πρόληψη καρδιακών γεγονότων μετά από διαδερμική στεφανιαία παρέμβαση.

Ο Dr. Mark Hlatky, του Stanford University School of Medicine, σημειώνει ότι τα ευρήματα δείχνουν ότι οι γιατροί θα πρέπει να παρακολουθούν και να αντιμετωπίζουν καρδιακούς και μη καρδιακούς παράγοντες που θα μπορούσαν να απειλήσουν τους επιζώντες από καρδιακή προσβολή μακροπρόθεσμα.

Η έρευνα δημοσιεύεται στο περιοδικό ”Journal of the American College of Cardiology.”